Dani

Dit is het verhaal van Dani (1998) die tot zijn 21e bij het Kampen Boys Choir heeft gezongen.

Ik kwam op de koorschool van het Kampen Boys Choir toen ik in groep 3 zat. Dat was is 2005. Het eerste jaar bij de zogenaamde cymbalisten was niet een jaar om over naar huis te schrijven. Ik had geen moeite met het leren van het notenschrift, maar wel moeite met de hogere tonen die we moesten zingen. Er was van mij vaak, naast het mooie zingen van de anderen, een beetje gebrom te horen. Vandaar dat eind van dat jaar besloten werd dat het misschien beter zou zijn dat ik nog een jaartje bij de cymbalisten zou blijven. Na dat 2e jaar ging het veel beter en mocht ik eindelijk naar het Opleidingskoor, om daarna verder te kunnen in het Concertkoor, want dat wilde ik graag.

Het échte mooie zingen in het Concertkoor kwam bij mij nog wat later. Vooral de eerste jaren als sopraan heb ik ‘geleund’ op de rest van het koor. Ik zong wel mee, maar daar was dan ook het meeste wel mee gezegd. Ondanks dat heb ik mijn tijd als jongen bij het Kampen Boys Choir wel als een heel mooie tijd ervaren. Vooral met de Matthäus Passionen van Bach met De Nederlandse Bach Vereniging als jaarlijks hoogtepunt. Die uitvoeringen waren iets wat ik, nu ik bij de mannen zing, toch nog steeds mis. Voor mij vanzelfsprekend bezoek ik jaarlijks een uitvoering van de Matthäus door de Nederlandse Bachvereniging, Maar het meezingen is toch wel een heel andere en onuitwisbare ervaring. Eigenlijk realiseer ik me nu pas hoe bijzonder het was om daar te hebben mogen zingen. Iets waar je op dat moment zelf veel meer van zou hebben moeten genieten.

Toen ik ongeveer 12 jaar was, kwam het moment dat ik, als sopraan, meer volume kon gaan geven. Dit was een lang proces wat uiteindelijk toch zonder succes was. Toen er namelijk eindelijk wat vooruitgang was, werd mijn stem het ‘hoge’ zingen zat en kwam ik in de stemwisseling. Ik mocht nu bij de mannen mijn geluk gaan beproeven. En dat allemaal op 12-jarige leeftijd!

Gelukkig werd ik goed opgevangen bij de tenoren, waar ik ongeveer een jaar lang ben blijven zingen, voordat ik nog een stapje lager ging en bij de baritons terecht kwam. Hier mocht ik weer bijna helemaal opnieuw begin met het ontwikkelen van mijn lage stem. Vandaar dat het de eerste jaren bij de mannen ook vooral ‘leunen’ op de rest was.

Langzaam maar zeker kwamen er meer leeftijdgenoten bij de mannen zingen. Toen begon het feest: naar Engeland met het hele koor! In een jeugdherberg in Milton Keynes werd ons koor ondergebracht. Wat ik niet snel zal vergeten was op zondagochtend, het eerste aanzicht van de beroemde kapel van King’s College, waar we vervolgens in gingen om de Anglicaanse Sung Eucharist bij te wonen die gezongen werd door het King’s College Choir. Die hele week in Engeland was een geweldige ervaring. Alleen al het feit dat ik kan zeggen dat ik in de chapel van St Johns College heb gezongen!

Na deze bijzondere ervaring, waarin je toch weer te weinig geniet van het feit dat het allemaal maar gewoon kan, ben ik het zingen echt veel meer gaan waarderen. Langzaam maar zeker begon ik wat meer volume te geven en kende ik eindelijk zelf mijn nootjes echt helemaal! Vooral de zanglessen van Jasper Schweppe hebben hier het nodige aan bij gedragen.

Om vervolgens, 2 jaar na Cambridge, in 2015 weer naar Engeland te gaan om te zingen met ons koor. Een reis die zo’n geweldige indruk heeft gemaakt, dat ik graag na de middelbare school in Cambridge zou willen studeren (en daar ook zingen in een College Choir). Uiteraard kan het aanzicht van King’s niet overtroffen worden maar ook nu zongen we in geweldigen kerken en naast het zingen was er tijd voor gezelligheid. Op zo’n reis leer je elkaar echt veel beter kennen!

Nu, een half jaar later, is het koor echt een gezellige groep mensen met wie het heerlijk is om samen te zingen. Ook het feit dat in de zomer van 2017 weer een reis naar Engeland gepland staat (en niet zomaar naar Engeland, maar naar Westminister Abbey om daar een week de dagelijkse diensten te zingen) zorgt ervoor dat je nog weer een extra drijfveer hebt om te blijven zingen, want dat is toch wel een reis die ik graag mee wil maken!